شد 336 روز!
چیزی نمونده تا یک سال بشه. یک سال تاوان پس دادن فقط برای باورهام!
من هنوز زندم، و هنوز امیدوار... من هنوز دارم میجنگم.
اما بهترین روزهای عمرم... چیزی نمونده تا یک سال بشه، باید اولین سالگرد حبس رو جشن بگیرم؟؟؟
باید سالگرد تمام درد و رنجم، تمام روزهایی که حسرتش به دلم موند رو جشن بگیرم؟
تبریک میگم به تمام کسایی که ارزوشون دیدن این روزای من بود!! تبریک میگم به تمام اونایی که تلاش کردن تا من برای باورهام تلاش نکنم...
پ.ن: دیگه نفس کشیدن هم سخت شده... سخت! کسی نمیتونه بفهمه!
پ.ن: اندکی صبر... سحر نزدیک است
پ.ن: درد نوشت
