از امکانات جدید اینستاگرام، گزینه استوری ست. قبل از این امکان استوری، آهسته و پاورچین پاورچین میرفتی تمام پست هایش را چک می کردی، کامنت ها را می خواندی و چند دقیقه و ساعت به تصویر خیره می ماندی. تمام حواست را هم جمع میکردی تا یکوقت اشتباهی دستت نلغزد و تصویر لایک بخورد. زمان زیادیست که تمام سهمت از آن آدم، خلاصه شده در همین پروفایل مجازی و چند عکس و کپشن!
اما حالا در استوری که تصویر و فیلم میگذارد عکس پروفایلش بالای صفحه ظاهر میشود با یک دایره دورش که برایت چشمک میزند. نمیتوانی بازش نکنی. تصویر را هم که نگاه کنی، چه بخواهی و چه نخواهی، اسمت میرود در قسمت ویو یا نمایش ها که: آهای فلانی، همان کسک آمد این استوری را دید ها! آهای فلانی، این بنده خدا بعد این همه مدت هنوز چکت میکند ها! لاکردار دست آدم را رو میکند... آبرو نمیگذارد بماند!
قسمت بد ماجرا آنجاست که استوری امکان کامنت ندارد. نمیتوانی کامنت ها را چک کنی. هرکس نظری نوشت، حرفی زد، برایش در دایرکت ارسال میشود. گفتگوهایی که دیگر نمیتوانی بخوانی و چک کنی و چیزی دستگیرت شود.
قسمت بدترش هم اینجاست که استوری میگذاری و هرچقدر نگاه میکنی اسمش را در قسمت نمایش ها نمیبینی و...
و تمام این ها تا بیست و چهار ساعت بعد پاک میشوند. تمام میشوند
پ.ن: روزنوشت
