زلف آن است که بی شانه دل از جا ببرد

باید عاشق کسی شد که بتوان کنارش نفس کشید

منظورم از نفس، دم و باز دم نیست!  نفس راحت را میگویم. کسی باشد که هرزمان حوصله نداشتی بتوانی موهای شانه نشده ات را بالای سرت مچاله کنی. بتوانی گاهی ان لباس گشاد قدیمی کهنه که کمی هم پارگی دارد اما راحت است تنت کنی. کسی که موهای دستو پایت را در حد فاصل هر اپیلاسیون از او مخفی نکنی. کسی که تو را مقایسه نکند و بفهمد زندگی واقعی و هیچ انسانی شبیه سوپر استار فیلم های پورن نیست. حتی همان سوپر استار هم زندگیش با این فیلم کارگردانی شده زمین تا آسمان فرق میکند. کسی که انقدر کنارش موذب نباشی تا مجبور شوی برای یک فین کردن صدای شیر آب را بلند کنی و دائم حواست باشد. کسی که لازم نباشد برای یکبار نفخ معده هزار بار جلویش سرخ و سفید شوی و خجالت بکشی. کسی که ناخن های لاک نخورده ، حالت موهایت قبل از سشوار کشیدن و چهره بدون ارایشت را دیده باشد. دیده باشد وقتی دلت درد میگیرد یک ملحفه دور شکمت میبندی و در شلخته ترین حالت ممکن یک گوشه مچاله میشوی. کسی که کنارش راحت گریه کنی و برایت مهم نباشد زشت میشوی یا نه!

کسی که تمام بدی ها و زشتی هایت را ببیند و تو بتوانی کنارش خود واقعیت باشی. بپذیرد تو هم انسانی با تمام نیاز ها و محدودیت های یک انسان.

باید عاشق کسی شد که تو را با همین اخلاق، عقاید، باور ها، چهره، تحصیلات، تمام سفید سیاه ها زندگی بپذیرد و تمام عمر سعی نکند تا تو را تغییر دهد.

باید عاشق کسی شد که نه فقط عاشق نیمه روشنت، بلکه عاشق تمام تو باشد!

پ.ن: روز نوشت...

پ.ن: گاهی رویاها تمام آن چیزی است که باعث دوام میشوند....

ما به خشونت عادت داریم!

اگر حق انتخاب داشتم، اگر کسی از من سوالی میپرسید، ترجیح میدادم یک جانور ناشناخته ی آبزی در دور افتاده ترین و عمیقترین نقطه اقیانوس ارام باشم تا یک دختر در ایران! میفهمی؟ ترجیح میدادم هرچیز دیگری باشم جز دختری در ایران، با یک خروار ارزو که هرچقدر هم بخواهد، که هرچقدر هم سعی کند، که هرچقدر هم شبیه شخصیت های فیلم های تاریخی نیزه و سپر دست بگیرد و با تمام توان بجنگد، که هرچقدر هم قوی و محکم باشد، جلویش را میگیرند و تمام اراده اش را در هم میشکنند.

هرچیز دیگری باشم جز دختری در ایران که دلش میخواهد به خیلی چیزها و خیلی جاها برسد، نه اینکه نتواند.... که نمیگذارند برسد.

که اصلا حق ندارد برسد

پ.ن: روز نوشت